www.dddprzemocwrodzinie.fora.pl

sarenka

Dziecko krzywdzone – ofiara przemocy.

U progu XXI wieku na całym świecie w wielu międzyludzkich związkach, w tym także
w rodzinie, ma miejsce fizyczna, psychiczna bądź seksualna przemoc. W Polsce niestety zjawisko przemocy występuje nader często. Dzieci były krzywdzone przez dorosłych we wszystkich epokach historycznych, natomiast formy i nasilenie przemocy oraz ich społeczna akceptacja podlegały zmianom. Istotne zmiany w poglądach i świadomości społecznej dotyczącej złego traktowania dzieci dostrzec można dopiero w pierwszym ćwierćwieczu XIX wieku. W Europie i Stanach Zjednoczonych zaczęto podejmować inicjatywy mające na celu zabezpieczenie sierot naturalnych i społecznych przed degradacją, wyzyskiem
i okrucieństwem. Przełom nastąpił jednak dopiero w 1923 roku, gdy ogłoszono
Deklarację Genewską, zwaną Deklaracją Praw Dziecka. Od tej chwili można mówić o nastaniu nowej ery w kwestii wychowania i opieki nad dzieckiem, które w prawie międzynarodowym zyskało nowego sojusznika i obrońcę. Ciągle jednak mimo nowych aktów prawnych takich jak Konwencja o Prawach Dziecka, dawne normy kulturowe, nawyki czy przesądy przyczyniają się do wyrządzania dziecku zła.

Dziecko maltretowane fizycznie.

Krzywdzenie fizyczne oznacza celowe formy zachowań, w efekcie których dziecko doznało bólu lub cierpienia. Należą do nich surowe kary cielesne oraz inne akty fizycznej przemocy zadawanej dziecku z premedytacją. Symptomy fizycznego znęcania się nad dzieckiem opisuje się jako tzw. „zespół dziecka maltretowanego”.

Dziecko krzywdzone emocjonalnie.

Przemoc psychiczna lub maltretowanie psychiczne, to określenia opisujące zachowania składające się na niewłaściwe postępowanie wobec dziecka, wyrządzając mu poważne, czasem nieodwracalne szkody natury emocjonalnej. Skrajne formy maltretowania psychicznego mogą doprowadzić do stanów depresyjnych oraz myśli i zachowań samobójczych. Skala tego typu zachowań wobec dzieci jest ogromna, trudno jednak określić liczbę przypadków dzieci, które stały się ofiarami przemocy emocjonalnej.

Przemoc seksualna.

Są to zachowania określane jako nadużycia seksualne, czy molestowanie seksualne. W tym rodzaju krzywdzenia dzieci można rozróżnić zachowania pedofilne oraz zachowania kazirodcze. Jedne i drugie polegają na wykorzystaniu dzieci do zaspokojenia potrzeb seksualnych, przy czym różnica polega na tym, że zachowania pedofilne mogą odnosić się do wszystkich dzieci, natomiast kazirodcze – do dzieci własnych i przysposobionych.
Jako przemoc seksualną wobec dzieci określa się wszystkie zachowania dorosłych, które odnoszą się do zależnych, w sensie rozwojowym niedojrzałych dzieci i nastolatków, angażując je w aktywność seksualną. Nadużycia seksualne obejmują również zachowania ekshibicjonistyczne, uwodzenie, świadome czynienie z dziecka świadka aktów płciowych, zachęcanie do oglądania pornografii czy rozbierania się,

Zaniedbywanie.

Prze zaniedbywanie dziecka rozumie się niezaspokojenie jego podstawowych potrzeb fizycznych, ale także psychicznych. Chodzi tu o niewłaściwe ubieranie, odżywianie, ochronę zdrowia, edukację, a w sferze emocjonalnej - brak miłości rodzicielskiej i zapewnienia dziecku poczucia bezpieczeństwa itp.

Czynniki wpływające na kumulowanie się agresji w zachowaniu sprawców.

1. Trudności dotyczące kontroli emocji.
Osoba nie kontrolująca swoich emocji jest agresywna z byle powodu. „Byle głupstwo” powoduje potężną eksplozję agresji. Jest to człowiek bardzo drażliwy, ma często niskie mniemanie o sobie, które pragnie zagłuszyć demonstracją siły.

2. Zmagania z poważnymi problemami życiowymi.
Zła sytuacja mieszkaniowa, ciągłe kłopoty finansowe, problemy zdrowotne, niska pozycja społeczna – często rodzą tendencje do wzrostu poziomu agresji.

3. Życie w izolacji społecznej – obniżona tolerancja na stres.

Niektórzy ludzie są niezdolni do przezwyciężenia swoich trudności życiowych, demobilizują się w sytuacji stresu. Ciągłe niepowodzenia w przezwyciężaniu trudności, problemy w porozumiewaniu się z innymi powodują niemożność prawidłowego odreagowania swoich emocji. To odreagowanie następuje w postaci agresywnych zachowań w stosunku do słabszych członków rodziny.

4. Nierealistyczne wymagania wobec członków rodziny.
Zdarza się, że sprawca stosuje wobec swoich dzieci przemoc, gdyż jest przekonany, że dziecko nie chce wykonać tego, czego wykonać naprawdę nie może, że jest złe lub głupie.

5. Pochodzenie ze środowiska, gdzie przemoc jest akceptowana.
Najbardziej znaczącym czynnikiem ryzyka jest doświadczenie przemocy w dzieciństwie. Sprawca przemocy to często osoba, która w dzieciństwie sama doznała przemocy lub często była jej obserwatorem.

6. Zaburzenia psychiczne,

Patologicznie obniżona kontrola zachowań, skłonności sadystyczne, zaburzenia osobowościowe i charakterologiczne, działania z motywów urojeniowych, uszkodzenia organiczne OUN, mogą stanowić przyczynę agresywnych zachowań wobec członków rodziny.

7. Alkoholizm w rodzinie.
Znęcanie się nad członkami rodziny bardzo często występuje w rodzinie alkoholików. Właściwie w tych rodzinach dochodzi do kulminacji czynników aktywizujących przemoc wobec słabszych – dzieci i kobiet.

Jak rozpoznać dziecko skrzywdzone?

To rodzice lub nauczyciele zauważają jako pierwsi zmiany w nastroju i zachowaniu dziecka. Gdy zmiany te pogłębiają się i są zauważalne przez i inne osoby z otoczenia dziecka, jest to sygnał, że dziecko potrzebuje profesjonalnej pomocy. Należy wtedy skontaktować się
z psychologiem lub psychiatrą dziecięco – młodzieżowym, który zajmie się dzieckiem
i udzieli porad jak postępować.

Niepokojące sygnały w zachowaniu dziecka

Młodsze dziecko

- Zaczyna mieć problemy z nauką
- Oceny są coraz gorsze, mimo że dziecko ślęczy nad książkami
- Jest stale smutne, zmartwione, zalęknione, rano protestuje gdy ma iść do szkoły, wieczorem nie chce iść spać, unika uczestniczenia w zajęciach właściwych dla wieku.
- Jest hiperaktywne, wykazuje niepokój ruchowy, nie jest w stanie uczestniczyć
w zabawach mało dynamicznych, spokojnych.
- Jest coraz bardziej nieposłuszne i agresywne (trwa to ponad sześć miesięcy), zachowuje się prowokująco.
- Ma częste napady złości bez związku z sytuacją.

Dziecko starsze i nastoletnie.

- Ma wyraźnie gorsze wyniki w nauce.
- Sięga po alkohol i/lub narkotyki.
- Przestaje sobie radzić z normalnymi problemami i codziennymi zajęciami.
- Wyraźnie zmienia rytm snu i czuwania i/lub nawyki jedzeniowe.
- Skarży się na dolegliwości fizyczne.
- Nie respektuje praw innych osób, co wiąże się (lub nie) z agresywnymi zachowaniami
- Lekceważy autorytety.
- Wagaruje.
- Dopuszcza się kradzieży i aktów wandalizmu.
- Panicznie boi się przytyć niezależnie od tego czy ma nadwagę czy też nie.
- Wykazuje symptomy depresji objawiające się długotrwałym obniżeniem nastroju,
i ogólnym zniechęceniem. Często towarzyszy temu brak apetytu, objawy bezsenności, myśli o śmierci.
- Ma częste napady złości.

Podsumowanie.

Opracowałam na podstawie materiałów informacyjnych Komitetu Ochrony Praw Dziecka
”Dziecko krzywdzone – ofiara przemocy”, opracowanych przez p. Mirosławę Kątną.
W/w opracowanie przedstawiłam Radzie Pedagogicznej w celu przybliżenia i zapoznania nauczycieli z problemem.

Mgr Barbara Moskwa

Pulsarka

Zrobiłaś kawał bardzo dobrej roboty. Gratulacje. Dobrze, że jesteś z nami...